Şener Çiçek
Het verhaal van veteraan Şener Çiçek - wederopbouwmissie Afghanistan (2003)
'Het leek of ik in een tijdmachine was gestapt'
'Ik was 19 toen ik naar Kabul werd uitgezonden. Vanaf Eindhoven reden we met de bus naar Keulen. Samen met de Duitsers vertrokken we naar Termez in Uzbekistan. Daarvandaan vlogen we met een Duits militair vliegtuig naar Kabul. Met een bus reden we naar ons kamp.
Het leek wel of ik met een tijdmachine 60 jaar terug in de tijd had gereisd. Er was maar één asfaltweg en bijna geen verkeer. Ik was chauffeur van de kampcommandant. We reden langs de pelotons om te zien of het bouwen van bunkers op tijd zou lukken. Of we controleerden bijvoorbeeld of zware voertuigen over een brug konden rijden.
We reden niet in een gepantserd voertuig. Het was een jeep met Nederlands kenteken. Tja, eigenlijk waren we een rijdend doelwit. Ik was wel bang, maar probeerde mijn angst niet te laten merken. Want ik was beroepsmilitair en had zelf gekozen voor uitzending. En ik ben gelovig. Als mijn tijd is gekomen, dan is dat zo.
Het centrum van Kabul was een open bazaar, overal kraampjes en overal kinderen. Als we uitstapten voor een inspectie dromden kinderen om ons heen om handjes te geven. We leken wel beroemdheden. Ze wilden ons ook iets geven; we kregen modderwater om te drinken. Ik besefte wat ik hier allemaal heb. Drinkwater, elektriciteit, huizen. Nederland is een paradijs.
Ik heb gezien wat er kan gebeuren. Onderweg van het ene naar het andere kamp reed een bus met Duitse militairen een stuk voor ons, op weg naar het vliegveld. Hun uitzending zat erop. Een taxibom reed in op de bus. Vier militairen kwamen om. We praatten daar niet over. Nou ja, vijf minuten. Je onderdrukt je angst, zodat je je functie kunt uitvoeren. Wat je hebt meegemaakt komt soms jaren later boven. Ik ben positief ingesteld en lach veel. Ik wil anderen niet beïnvloeden met negatieve gedachten.
Veteranendag? Ik dacht altijd: wat heb ik daar te zoeken? Maar in 2022 ben ik naar de Rotterdamse veteranendag geweest. Burgemeester Aboutaleb gaf veel energie, aandacht en waardering. Daar ben ik hem dankbaar voor.'
