Rob Godijn

'Ik heb doorzettingsvermogen gekregen en geleerd hoe je kunt samenwerken'

'Ik was in 1982 in Libanon met UNIFIL, als zogenoemd vrijwillig nadienend soldaat. Mijn taak was Cadi, ook bekend als PX-dutyfree medewerker.  Ik verzorgde het bier, fris, sterke drank, rookwaren, chips en…Venco drop! Tegenwoordig werk ik voor de gemeente Rotterdam.

Ik ben informeel voorzitter van de veteranen in de regio. We beheren een appgroep en een facebookpagina, en we verzorgen activiteiten en kleinschalige bijeenkomsten. Ik hou sowieso virtueel contact met andere veteranen tijdens corona. Ook was ik met enkele anderen op 4 mei bij de dodenherdenking in Oud-IJsselmonde. We hebben, in uniform, de vlag halfstok gehesen en een bloemstuk gelegd. Natuurlijk rekening houdend met de anderhalve meter.

Rotterdam heeft de Marinierskazerne, en de geschiedenis is daar bijna tastbaar. Denk maar aan het gevecht van de mariniers om de bruggen in mei 1940, en aan het bombardement. De stad is daardoor gevormd. De vrijheid die wij nu hebben kwam er niet vanzelf, daar hebben mensen voor gevochten. Dat moeten we in ere houden, en ik vind dat veteranen daarbij horen.

Door mijn ervaringen kijk ik anders naar oorlogen op tv dan de meeste mensen, denk ik. Het heeft mij ook positief beïnvloed. Ik heb doorzettingsvermogen gekregen en geleerd hoe je kunt samenwerken. Ik wil nog steeds graag ‘de kar trekken’, en ik weet hoe ik anderen mee kan krijgen. Volgens mij zou een deel van de jongere generatie trouwens best baat kunnen hebben bij een soort van dienstplicht, een tijdje discipline, respect en groepsgevoel aanleren.

Waarom je volgend jaar naar de Rotterdamse Veteranendag moet komen? Niks moet, het mag! Als jij wil komen, is het goed, want je bent altijd welkom. Op die manier ga ik ook het gesprek aan met veteranen die twijfelen of ze wel contact met anderen willen. Dwingen helpt nooit. Kom anders eerst eens met een van ons praten, of kom naar een avondje. Wij begrijpen je en je zult zien dat een half woord vaak al genoeg is.'