Peter Wolfs

'Ik zou het zo weer doen, ondanks mijn PTSS'

'Israël, Egypte, Haïti, Afghanistan, Angola, Italië, Irak, Kosovo en Moskou. Ik ben op meerdere uitzendingen geweest. Afghanistan was echt heel zwaar. Ik was daar in Kamp Holland toen twee Nederlandse jongens overleden.

Ik heb veel meegemaakt, veel ook met burgerslachtoffers. Nu geef ik presentaties aan jonge mensen en praat er met hen over. Ga niet de stoere jongen uithangen, zeg ik dan. Als de beelden in je kop blijven zitten, doe er dan wat aan en zoek hulp.

Zelf heb ik het altijd weggelachen, totdat ik erkende dat ik zware PTSS heb opgelopen en intensieve traumatherapie ben gaan volgen. Ook in Nederland heb ik pittige dingen meegemaakt. In 1992 een gijzeling en in 1998 ben ik gewond geraakt bij een overval op een grenswisselkantoor.

Mijn maten konden het zich in het begin niet voorstellen. Ik kreeg reacties als Jij?!? En: het komt wel goed. Ik ben met de billen bloot gegaan en heb voor een groep van 45 man mijn verhaal verteld. En ja, de hechte kameraadschap is voor altijd. Op een missie met elke dag ellende, moet je honderd procent op elkaar vertrouwen. Dan snap je elkaar zonder woorden.

De eerste missies zag ik als lange vakanties. Maar later is dat veranderd. Mensen zeggen dat het mij harder heeft gemaakt. Dat vind ik jammer. In Angola moest ik elke dag aan eten zien te komen. En in Afghanistan was ik erbij toen een man zich opblies op een markt. Als mijn kleinkinderen te veel schreeuwen kan ik daar kortaf op reageren. En mijn kleinkinderen zijn echt mijn alles. Het geschreeuw herinnert mij dan daaraan. En als mensen te laat komen, ongeïnteresseerd zijn bij een training of hun wapen niet goed schoonmaken, dan kan ik uit mijn slof schieten, maar dat wil ik niet.

Vroeger wilde ik beroepsmilitair worden of bij de politie. De Koninklijke Marechaussee is een combinatie van beide. En ik zou het weer doen, ondanks de PTSS. Want ik wilde iets van de wereld zien. Ik heb met buitenlandse eenheden gewerkt en mensen in allerlei landen ontmoet.'