Peter Coomans

'Het blijft zo belangrijk te herdenken, eren en waarderen'

'Herinneringen komen weer boven nu het oorlog is in Oekraïne. In 1999-2000 was ik voor een half jaar uitgezonden naar Bosnië. Dat was vanuit de algemene politiedienst van de Koninklijke Marechaussee. Ik ben het hele land door geweest en heb veel gezien.

De eerste dagen waren wennen en wat ik heb gezien heeft heel veel indruk gemaakt. Zoals de kapotgeschoten gebouwen en het vliegveld met daaronder de Oorlogstunnel van Sarajevo (Sarajevski ratni tunnel). Bewoners langs de weg wezen ons op mijnengevaar of op een huis waar heel veel wapens lagen. En ze gaven aan waar een massagraf was. Wij zetten dan deze informatie door, zodat de juiste onderdelen hun werk konden doen.

Contact met het thuisfront was er weinig. Mijn kinderen faxten brieven en tekeningen en voor een telefoongesprek met mijn vrouw moest ik lang in de rij staan. Bij thuiskomst was het wennen. Ik had veel waargenomen en beleefd en mijn vrouw en drie zonen waren natuurlijk ook gewoon doorgegaan. Ik wilde van alles doen, maar zij gingen hun eigen gang.

Een paar jaar geleden ben ik met mijn vrouw en jongste zoon teruggegaan, zodat zij konden zien waar ik was geweest. Er was veel hersteld dankzij Europees geld, zoals goede wegen en winkels en huizen waren weer opgebouwd. Maar zeker nog niet alles. De sporen van de oorlog waren nog te zien.

Ik heb verschillende functies binnen en buiten de Marechaussee vervuld. Na 40 jaar dienstverband ben ik nu met prepensioen. In ben regelmatig in het veteranencafé Westland (VOCW) waar ik veel andere veteranen spreek. Van mensen die net terugkeren tot oudere veteranen uit Indonesië en Korea.

Aan herdenkingen besteed ik veel tijd, zoals op 4 en 5 mei in Hoek van Holland en de Sunset March in Nijmegen. Met de Bond van Wapenbroeders ga ik elk jaar naar de Remembrance week in Londen. Ja, het is een stukje verwerking. Het blijft zo belangrijk te herdenken, eren en waarderen naar jong en oud.'