Ga naar de hoofdinhoud

Leestijd: 2 min

Adriaan van Rossum

Veteraan Adriaan van Rossum | Foto: Louis Meulstee
Adriaan van Rossum

Het verhaal van veteraan Adriaan van Rossum - Diyarbakir, Golfoorlog (1991)

'Mijn bijnaam was: de man van 2 miljoen'

'Ik stond met mijn koffer klaar om met vakantie te gaan, maar mijn verlof werd per onmiddellijke ingang ingetrokken. Zo werd ik namens Nederland uitgezonden naar Diyarbakir als NAVO-bondgenoot van Turkije.

De grootste dreiging waren Scud-raketten. Het was onze taak om die te onderscheppen met het luchtverdedigingswapensysteem Patriot, om zo Diyarbakir en het Turkse achterland te verdedigen. Op 24 januari 1991 om 8.10 uur gingen twee Patriot missiles de lucht in. We waren goed getraind dus we deden meteen alles wat we moesten doen. Bleek het een softwarefout van de fabrikant te zijn. De afweerraketten hebben verder geen schade aangericht, omdat ze zichzelf vernietigen als ze geen object detecteren. Nou ja, de schade was 1 miljoen gulden per stuk. Mijn bijnaam was vanaf dat moment ‘de man van 2 miljoen'.

Onze grondgebonden luchtverdedigers zitten nu in Slowakije in verband met de oorlog in Oekraïne. De situatie is bijna identiek. In mijn tijd was er nog geen internet en we bleven op de hoogte via CNN.  Bellen naar het thuisfront gebeurde via de satelliet. Wij zaten redelijk veilig. We waren in een gebied met Koerden en we wisten niet precies hoe zij gingen reageren. Want we waren daar op verzoek van Turkije. Waren we dan ook de vijand van de Koerden?

Wat veel indruk op me heeft gemaakt was de armoede in de prachtige stad Diyarbakir en het achterland. Zo zag ik een jongentje van een jaar of 6 op teenslippers in de vrieskou zakdoekjes verkopen. Ik ben er trots op veteraan te zijn en zo mijn steentje heb kunnen bijdragen aan vrede en veiligheid. En ik vind het fijn om er voor andere reservisten te zijn. Ik voel me ook verplicht hen mentale steun te bieden. Die kameraadschap is zo belangrijk. Ik ga regelmatig naar het veteranenontmoetingscentrum en ik vervul mijn ceremoniële rol bij herdenkingen en vieringen. Bij de Nationale Taptoe ben ik de verbindingsofficier voor buitenlandse orkesten. Dan begeleid ik de militaire bands. Ook geef ik les in militair recht aan nieuwe reservisten.'