‘Fietsen, hebben we nog meer fietsen?’

Ze fietst deze vrijdagochtend al soepel over het afgezette stukje asfalt aan de Marconistraat. Daarom roept Fredo Leewis haar toe: ‘Wil je het slalommen niet eens proberen?’ Hij wijst naar het parcours met de pionnen aan één kant van het terrein.

Ze fronst even bedenkelijk. Maar probeert het even later toch. Ietwat onzeker stuurt ze langs de gekleurde plastic hoedjes. Ze schampt er één. Maar, verder lukt het. Ze glundert. En Fredo roept: ‘Zie je wel, je kan het.’

Fietslessen

Een paar maanden terug kwam Fredo op het idee: waarom gaan we geen fietslessen geven aan de Marconistraat. Handig voor zowel de statushouders die op het schip Silja Europa verblijven als buurtbewoners die nooit hebben leren fietsen. 

Hij opperde het plan tijdens een informatiebijeenkomst over de komst van het opvangschip naar Mathenesse. ‘En dat werd heel goed ontvangen.’ Toen hij het later voorlegde aan de Fietsersbond, waar hij zelf ook lid van is, kreeg hij wederom groen licht.

En sinds een paar weken is het zover: elke vrijdag zijn er fietslessen voor wie dat maar wil. ‘Leerlingen’ krijgen begeleiding van vrijwilligers die eerder via de Fietsersbond een opleiding tot fietsinstructeur volgden.

Deze ochtend zijn er zo’n 15 kandidaten. Als er onverwachts nog wat leerlingen opduiken, dreigt er zelfs even een tekort aan oefenmateriaal. Een klein beetje paniekerig klinkt er: ‘Fietsen, hebben we nog fietsen?’

Leeglopen

Het rijwieltekort is gelukkig snel opgelost: er verschijnen nog wat vouwfietsen uit de kofferbak van een auto. Beer Pijpker ziet het tevreden aan. Hij is deze ochtend één van de fietsinstructeurs. Beer helpt al jaren Rotterdammers op de fiets, vertelt hij. ‘Onze missie: gewoon zoveel mogelijk mensen leren fietsen.’  

Waarom? Omdat het mensen echt kan helpen. Hij vertelt: ‘Mijn eerste leerling was een man die op Zuid woonde. Maar in Spaanse Polder werkte. Hij had geen rijbewijs.’ Hij haalt veelbetekenend zijn schouders op. ‘Nou, dan loop je leeg op het openbaar vervoer hoor.’

Het geven van fietslessen is dus erg nuttig. Maar ook leuk om te doen. Zo vertelt fietsinstructeur Henk van Drunen over een vrouw die hij nu individueel lesgeeft. ‘Ze is in de zestig, geen rijbewijs. En vroeger reed haar man haar overal met de auto heen, maar hij zit inmiddels in een verpleeghuis.’

Dus, ze besloot te leren fietsen. Ze is al een paar lessen onderweg en het gaat steeds beter. Henk: ‘Gisteren durfde ze voor het eerst te zwaaien tijdens het rijden. Dat is toch mooi.’