‘Ik trap graag een balletje mee’

De 29-jarige Anna Quist is sinds begin dit jaar wijkagent in het Kleiwegkwartier. ‘Na een interview in de Buurtkrant werd ik in de buurt herkend. Bewoners maar ook winkeliers wilden kennismaken of hielden me aan voor een praatje’, vertelt Anna over het warme welkom. ‘Even zien wie de nieuwe wijkagent is in hun wijk.’ 

Want de wijkagent gaat over alles wat met veiligheid te maken heeft in de buurt. ‘Je bent het gezicht van de politie, een eerste aanpreekpunt. Dit is gelukkig een vrij rustige wijk, waar uiteraard ook incidenten zijn. Denk aan burenconflicten die uit de hand lopen. Maar ook woninginbraak. Via babbeltrucs bijvoorbeeld, waar mensen slachtoffer van kunnen worden. Daarbij worden onder andere tehuizen met senioren heel gericht telefonisch benaderd door oplichters. In de Oranjekerk heb ik met ouderen gesproken en tips gegeven. Hoe herken je babbeltrucs en waar moet je alert op zijn? Die groep bereik je niet via Instagram, het platform waar ik voornamelijk informatie deel.’

Doe aangifte 

Ook fietsendiefstal is aan de orde in deze buurt. ‘Net als overal in de stad. Is je fiets gestolen? Doe altijd aangifte’, geeft Anna mee. ‘Dat maakt de omvang van het probleem duidelijk en dan kunnen we maatregelen nemen. Noteer kenmerken, zoals het framenummer. Wordt de fiets gestolen en doorverkocht, dan is die herkenbaar. Of vraag buren of ze toevallig camerabeelden hebben van de diefstal van je fiets.’

‘Je moet je veilig voelen in de eigen buurt’, vervolgt ze. ‘Als mensen zorgen hebben over buren of ergens over twijfelen, trek dan aan de bel. Dan kan ik altijd even gaan kijken. Ik leg huisbezoeken af om nazorg te verlenen.’

Bakje koffie

Ze merkt dat haar Instagram-account een laagdrempelige manier is om contact te leggen. ‘Ik krijg veel reacties en vragen. Of ze vertellen wat er bij hen speelt. Vaak vinden mensen het spannend als ze een agent zien, maar we zijn er om te helpen. Er hoeft echt niet altijd iets aan de hand te zijn. Die beeldvorming begint bij de kinderen. Daarom leg ik graag op scholen uit wat een wijkagent is en wat de politie kan doen. Ik wandel regelmatig ergens binnen voor een bakje koffie, dan wennen ze vanzelf aan je. En laatst fietste ik langs het Koeienplein met voetballende kinderen. “Doe je mee?”, riepen ze. Ja hoor, ik trap graag een balletje mee.’

‘Hier is het ons kent ons’, ervaart Anna in de korte tijd dat ze er werkt. ‘Dan hoor je dat iemands neef ook in de straat woont of dat mensen al een paar keer zijn verhuisd binnen de wijk. Het is een soort dorpje met veel mooie plekken. Laatst was ik bij de watersportvereniging aan de Emmalaan en als je dan over het water uitkijkt, is het echt even genieten.‘